အခ်စ ္လူ႔ႏွလံုး ႏွင့္ တူေသာ အသည္း

အခ်စ္

လူ႔ႏွလံုး ႏွင့္ တူေသာ အသည္း ပံုသေကၤတသည္ အစဥ္အလာအရ အခ်စ္ကုိ ကုိယ္စားျပဳသည္

အခ်စ္ ဆုိသည္မွာ လူ႔ခံစားခ်က္ ႏွင့္ ေတြ႕ထိမႈ အမ်ဳိးမ်ဳိးပါဝင္ၿပီး အလြန္ ျပင္းထန္ေသာ စြဲလမ္းမႈကုိ ေခၚသည္။ ျမန္မာ့ ဓေလ့ထုံးစံတြင္ တဏွာပါေသာ ၁၅၀၀ အခ်စ္ ႏွင့္ တပ္မက္ျခင္းကင္းေသာ ၅၂၈ အခ်စ္ ဟူ၍ ႏွစ္မ်ဳိး ခြဲထားသည္။ ၎အခ်စ္ႏွစ္မ်ဳိး အျပင္ တိရစၦာန္၊အရာဝတၳဳ၊ အေၾကာင္းအရာမ်ားကုိ ခ်စ္ေသာ အခ်စ္မ်ားလည္းရွိေသးသည္။ ထုိကြဲျပားေသာ အဓိပၸါယ္မ်ားအျပင္ ေဖၚျပရန္ ခက္ခဲေသာ စိတ္ခံစားမႈမ်ား အတြင္းမွ အခ်စ္ ဆုိေသာ အခက္ခဲဆံုး စိတ္ခံစားမႈေၾကာင့္ အခ်စ္ ကုိ ဖြဲ႔ဆိုသတ္မွတ္ရာတြင္ အၿမဲပင္ ကြဲလြဲမႈမ်ား ရွိသည္။

အေျခခံအားျဖင့္ အခ်စ္သည္မွာ အျခားသူ တစ္ေယာက္ကိုေဖၚျပ၍ မရႏုိင္ေလာက္ေအာင္ အလြန္ျပင္းထန္ေသာ ၾကင္နာျခင္း ခံစားမႈ တစ္မ်ိဳးပင္ျဖစ္သည္။ အခ်စ္ကုိ ဤမ်ွ တုိေတာင္းေသာ အဓိပၸါယ္ဖြင့္မႈပင္ မ်ားစြာေသာ စိတ္ခံစားမႈမ်ား ကုိ ကုိယ္စားျပဳၿပီး တပ္မက္ျခင္း မွသည္ အထိအေတြ႕ အခ်စ္ (romantic love) တဖန္ ပေလတုိ အခ်စ္ ေခၚ လိင္ကိစၥ မပါေသာ အခ်စ္ တုိ႕ပါ သက္ေရာက္ႏုိင္ၿပီး တစ္ေယာက္တည္းမွသည္ အမ်ားသုိ႔လည္း ရည္ရြယ္ႏုိင္သည္။ အခ်စ္ကုိ ပံုစံမ်ဳိးစံုျဖင့္ ျပဳက်င့္က်ၿပီး စိတ္၏ ဗဟုိ ျဖစ္ေသာေၾကာင့္ လူမႈေရးတြင္ အဓိက က်ၿပီး အႏုပညာ (creative art) တြင္ အၿမဲပါဝင္သည္။


* 1 အဓိပၸာယ္ဖြင့္ခ်က္မ်ား
* 2 ပုဂၢိဳလ္ေရး မပါေသာ အခ်စ္
* 3 လူ႔အခ်စ္
* 4 ဓာတု သေဘာ
* 5 စိတ္ပညာ သေဘာ
* 6 ယဥ္ေက်းမႈ အျမင္
o 6.1 ျမန္မာ
* 7 ဘာသာေရး ရွဴေဒါင့္
o 7.1 ခရစ္ယာန္
o 7.2 ဗုဒၶဘာသာ
*

အဓိပၸာယ္ဖြင့္ခ်က္မ်ား

အခ်စ္ဟု ဆုိရာတြင္ အေၾကာင္းအရာေပၚ မႈတည္၍ ကြဲျပားေသာ္လည္း ဆက္စပ္ေနေသာ အဓိပၸာယ္မ်ားကုိ ရည္ညႊန္းသည္။ ယဥ္ေက်းမႈ ကြာျခားမႈ၊စိတ္၏ ခံစားမႈကုိ လုိက္၍ အခ်စ္၏ အဓိပၸာယ္ ကြာျခားမႈမ်ားေၾကာင့္ တကမၻာလံုး အတြက္ ကုိက္ညီမည့္ အဓိပၸာယ္ မရရွိႏူိင္ေပ။

အခ်စ္၏ မူလသေဘာေၾကာင့္ အဓိပၸာယ္ ဖြင့္ဆုိရာတြင္ မၾကာခဏ ညႇင္းဆုိၾကေသာ္လည္း အခ်စ္ကုိ အခ်စ္မဟုတ္သည္ မ်ားႏွင့္ ရွင္းျပႏိုင္သည္။ အခ်စ္သည္ အလြန္ႀကိဳက္ေသာ သေဘာရွိၿပီး အမုန္း ႏွင့္ ဆန္႔က်င္ဖတ္ဟု ဆုိၾကသည္။ အခ်စ္သည္ တဏွာ မဟုတ္ပဲ လိင္ဆႏၵ နည္းၿပီး၊ ခင္တြယ္ေသာ စိတ္ခံစားမႈအတြင္းမွ ေပၚေပါက္လာသည္။ သုိ႔ေသာ္ အလြန္ခင္ေသာ သူငယ္ခ်င္းႏွင့္ကားမတူေပ။ ထုိအျပင္ သူငယ္ခ်င္းအခ်စ္ကား သပ္သပ္ျဖစ္သည္။

နာမ္သေဘာျဖစ္ေသာ အခ်စ္သည္ ရႈပ္ေထြးၿပီး အခ်စ္ ဒႆနမ်ားတြင္ ဆုိရုိးဆန္ဆန္ အဓိပၸာယ္ဖြင့္ခ်က္မ်ား ရွိခဲ့ေလရာ၊ ေက်ာ္ၾကားေသာ ၎စာသားတုိ႔မွာ ဘီဂ်ယ္၏ "အခ်စ္သည္ အရာရာကုိ ေအာင္ျမင္သည္" (Love conquers all), ဗီတယ္၏ "အခ်စ္သာလုိသည္" (All you need is love) ႏွင့္ ဘာတရံ ရုဇ္ဆယ္၏ ႏႈိင္းရွင္ျခင္း မဟုတ္ေသာ "အတုိင္းမဲ့ အခ်စ္" (absolute value) တုိ႔မွာ ထင္ရွားသည္။
ပုဂၢိဳလ္ေရး မပါေသာ အခ်စ္

လူတစ္ေယာက္သည္ တုိင္းျပည္၊ လူမ်ဳိး(သုိ႔)ရည္မွန္းခ်က္တုိ႔ကုိ တန္ဖုိးႀကီးႀကီးထား၍ ျမတ္ျမတ္ႏုိးႏုိး ခ်စ္ႏုိင္သည္။ ထုိ႔အတူ ဝီကီ ဝုိင္းေတာ္သား တုိ႔ကဲ့သုိ႔ အနစ္နာခံကာ ကူညီေသာ အေပ်ာ္တန္း အလုပ္သမားတုိ႔၏ အခ်စ္သည္လည္း တစ္ခါတစ္ရံ လူ႔ခ်စ္ျခင္းမွ မေမြးဖြားေသာ္လည္း ျမင့္ျမတ္ေသာ အာဇာနည္ဆန္ေသာ ခံစားမႈမ်ားႏွင့္ ေရာေထြး၍ ပုဂၢိဳလ္ေရးမပါေသာအခ်စ္မ်ား ျဖစ္ေပၚႏုိင္သည္။ လူတုိ႔သည္ အရာ၀တၳဳ၊ အိမ္ေမြးတိရစၧာန္(သုိ႔မဟုတ္) လုပ္ငန္းေဆာင္တာ မ်ားကုိလည္း တြယ္ဖက္မိလွ်င္ ခ်စ္သြားႏုိင္သည္။ အကယ္၍ ၎တြင္ လိင္ကိစၥ ပါခဲ့လွ်င္ အခ်စ္လြန္ (Paraphilia) အဆင့္ ေရာက္သည္ဟု ေခၚသည္။
လူ႔အခ်စ္
ဘြားေအ ႏွင့္ ေျမး

လူအခ်င္းခ်င္း ခ်စ္ေသာ အခ်စ္ကုိ လူ႔အခ်စ္ (Interpersonal love) ဟုေခၚသည္။ ၎သည္ ႀကိဳက္ျခင္းထက္ ခံစားမႈ ပုိကဲသည္။ တစ္ဖက္သက္ အခ်စ္ ဆုိသည္မွာ အျပန္အလွန္ မရွိေသာ ခ်စ္ျခင္းကုိ ေခၚသည္။ လူ႔အခ်စ္ သည္ လူမႈေရးႏွင့္ မ်ားစြာ ဆက္စပ္သည္။ ၎အခ်စ္ကုိ မိသားစု၊ သူငယ္ခ်င္း ႏွင့္ လင္မယားၾကားတုိ႔တြင္ ျဖစ္ေပၚေပမည္။ လူ႔အခ်စ္ ေၾကာင့္ erotomania ကဲ့သုိ႔ စိတ္ေဝဒနာ မ်ားစြာတုိ႔လည္း ျဖစ္ႏုိင္သည္။

သမုိင္းတစ္ေလွ်ာက္တြင္ ဒႆန ႏွင့္ ဘာသာေရး တုိ႔သည္ အခ်စ္ သေဘာကုိ အလြန္ ေတြးဆခဲ့ေပသည္။ ၂၀ ရာစု ႏွစ္တြင္ အခ်စ္ႏွင့္ ပတ္သက္၍ စိတ္ပညာ တြင္ အမ်ားအျပား ေရးသားခဲ့သည္။ ေနာက္ပုိင္းႏွစ္မ်ားတြင္ အဆင့္ဆင့္ ေျပာင္းလည္းျခင္း စိတ္ပညာ (evolutionary psychology)၊ အဆင့္ဆင့္ ေျပာင္းလဲျခင္း၊ မႏုႆေဗဒ၊ ဦးေႏွာက္ေဗဒ (neuroscience) ႏွင့္ ဇီဝေဗဒ မ်ားသည္လည္း အခ်စ္၏ သဘာဝ ႏွင့္ လုပ္ငန္းတုိ႔ကုိ ေလ့လာသည္။
ဓာတု သေဘာ

ဇီဝေဗဒသည္ လိင္ကိစၥကုိ အခ်စ္ဟု ျမင္ၿပီး ဆာေလာင္ျခင္း တုိ႔ကဲ့သုိ႔ ႏုိ႔တုိက္ သတၱဝါ တုိ႔၏ တြန္းအားဟု ျမင္သည္။[1] အခ်စ္ အေၾကာင္းတြင္ ထိပ္တန္းျဖစ္ေသာ Helen Fisher သည္ အခ်စ္ ေတြ႕ၾကံဳမႈကုိ ထက္ဆက္ေနေသာ အပုိင္းသံုးပုိင္း တဏွာျဖစ္တည္မႈ၊ ဆြဲငင္မႈ၊ တြဲမက္မႈ ဟု၍ ပုိင္းျခားထားသည္။ လူတုိ႔၏ ေဖၚျပျခင္းမ်ားေၾကာင့္ တဏွာျဖစ္တည္ၿပီး၊ အခ်စ္ ဆြဲငင္မႈ ျဖစ္ကာ လူတုိ႔၏ စြမ္းအင္မ်ားကုိ မိတ္လုိက္ရာတြင္ သံုးၿပီး ေနာက္ဆံုးတြင္ မ်ဳိးဆက္သစ္မ်ား ေပါက္ပြားကာ တြဲမက္မႈ ျဖစ္ေစသည္။

တဏွာသည္ မိတ္လုိက္ျခင္းကုိ အားေပးေသာ ျပင္းျပသည့္ လိင္ဆႏၵကုိ ျဖစ္ေပၚေစၿပီး၊ testostrone ႏွင့္ estrogen ကဲ့သုိ႔ ဓာတု ဓာတ္ပစၥည္းမ်ား ပုိမုိ ထြက္ေလသည္။ ၎အက်ဳိးသက္ေရာက္မႈသည္ ရက္တပတ္ သုိ႔မဟုတ္ လ အနည္းငယ္ ကာလအပိုင္းအျခားတစ္ခုထိ ၾကာသည္။ အခ်စ္ ဆြဲငင္မႈ သည္ ပုဂၢိဳလ္တစ္ဦးတစ္ေရာက္ အတြက္သာ ေရြးခ်ယ္၍ မိတ္လုိက္ရန္ အခ်စ္စိတ္ ျဖစ္ေပၚၿပီး ၎အခ်စ္စိတ္သည္ အမွန္တကယ္ မိတ္လုိက္ၿပီးေသာအခါ ေလ်ာ့က်သြားျပန္သည္။ မၾကာေသးမွီက ဦးေႏွာက္ေဗဒ (neuroscience) ေလ့လာေတြ႕ရွိခ်က္အရ လူတစ္ေရာက္ခ်စ္မိလွ်င္ ဦးေႏွာက္သည္ ဓာတု ဓာတ္ပစၥည္းမ်ား ျဖစ္သည့္ pheromones၊ dopamine၊ norepinephrine ႏွင့္ serotonin တုိ႔ အဆက္မျပတ္ ထုတ္လုပ္ေပးသည္။ ၎တုိ႔သည္ အဖီတမင္း ကဲ့သုိ႔ ဦးေႏွာက္၏ သာယာမႈ အထြတ္အထိပ္ (pleasure center) ကုိ ဆြေပးၿပီး ႏွလံုးခုန္ႏႈန္း ျမန္ကာ စိတ္လႈပ္ရွားျခင္းႏွင့္အတူ အစား၊ အအိပ္ ပ်က္ေစသည္။ [2]

တဏွာျဖစ္တည္မႈ ႏွင့္ အခ်စ္ဆြဲငင္မႈ မွာ ခဏတာ ျဖစ္ေပၚရန္ရွိၿပီး တတိယ အဆင့္မွာ ေရရွည္ ဆက္ဆံေရးအတြက္ ရည္ရြယ္သည္။ ဆြဲငင္မႈ သည္ ေႏွာင္ႀကိဳး တစ္မွ်င္ျဖစ္ၿပီး ဆက္ဆံေရးကုိ အားေပးၿပီး ႏွစ္မ်ားစြာ ၾကာႏုိင္သည္။ ေႏွာင္ႀကိဳးမ်ားကုိ လက္ထပ္ျခင္း ႏွင့္ သားဆက္မ်ား သုိ႔မဟုတ္ အျပန္အလွန္ ဆက္ဆံေရးမ်ားက ႏွစ္ဦးႏွစ္ဖက္ လုိအပ္ခ်က္အလုိက္ ခ်ည္ေႏွာင္ထားသည္။ ၎တုိ႔သည္ တုိေတာင္းေသာ ဆက္ဆံေရးမ်ားထက္ အဆင့္ျမင့္သည့္ ဓာတု ပစၥည္းမ်ားျဖစ္ေသာ oxytocin ႏွင့္ vasopressin တုိ႔ကုိ သံုးသည္။[2] လူမ်ား ခ်စ္ကၽြမ္း၀င္စတြင္ nerve growth factor (NGF) ေခၚ ပရုိတိန္း ေမာ္လီက်ဴးမ်ား ပိုမိုထြက္ရွိၿပီး တစ္ႏွစ္အၾကာတြင္ မူလအေျခသို႕ ျပန္က်သြားသည္ကို Pavia University မွ အီတာလံ သိပၸံပညာရွင္ မ်ားက ၂၀၀၅ခုႏွစ္တြင္ ရွာေဖြေတြ႕ရွိခဲ့သည္။[3]
စိတ္ပညာ သေဘာ

စိတ္ပညာသည္ အခ်စ္ကုိ သိမႈ (cognitive) ႏွင့္ လူမႈေရး သဘာဝ အျဖစ္ သရုပ္ေဖာ္သည္။ စိတ္ပညာရွင္ Robert Sternberg သည္ အခ်စ္ ႀတိဂံ သီအုိရီ (triangular theory of love) ကုိ ေရးဆြဲခဲ့ၿပီး အခ်စ္သည္ နီးစပ္ျခင္း၊ သံဒိတ္ဌာန္ ခ်ျခင္း (commitment) ႏွင့္ အရူးအမူး ျဖစ္ျခင္း (passion) သံုးမ်ဳိး ပါဝင္ေၾကာင္း ျငင္းဆုိျပဳခဲ့သည္။ နီးစပ္ျခင္း သည္ လူႏွစ္ေယာက္ ကုိယ္ေရးကုိယ္တာ ကိစၥမ်ားကုိ ေျပာျပၿပီး မိမိဘဝ အေၾကာင္းကုိ အဆံုးတုိင္ ဖြင့္ဟသည္။ နီးစပ္ျခင္းသည္ လူမႈ ဆက္ဆံေရး ႏွင့္ အခ်စ္ကိစၥမ်ားတြင္ ေပၚလြင္သည္။ သံဒိတ္ဌာန္ ခ်ျခင္း မွာ တစ္နည္းအားျဖင့္ ဆက္ဆံေရးသည္ ေရရွည္မည္ဟု ေမွ်ာ္လင့္ျခင္းပင္ ျဖစ္သည္။ ေႏွာက္ဆံုး အခ်စ္၏ ထံုးစံမွာ လိင္စိတ္ ႏွင့္ အရူးအမူးျဖစ္ျခင္း ပင္ျဖစ္သည္။ အရူးအမူး အခ်စ္သည္ ရုိမန္းတစ္ အခ်စ္ကဲ့သုိ႔ အတတ္အက် ရွိသည္။ အခ်စ္ အားလံုးကုိ ၎သံုးခု အခ်ဳိးေျပာင္းလည္း၍ ေပါင္းစပ္ျခင္း ျဖင့္ ရရွိႏုိင္သည္။ အေမရီကန္ စိတ္ပညာရွင္ Zick Rubin ကမူ အခ်စ္ကုိ စိတ္တုိင္းတာမႈမ်ား (psychometrics) ျဖင့္ သက္မွတ္သည္။ သူ၏ အဆုိအရ ၎သံုးခုမွာ စြဲလမ္းျခင္း၊ ယုယျခင္းႏွင့္ နီးစပ္ျခင္း ဟုဆုိသည္။ [4][5]

အဖုိႏွင့္အမ ဆြဲငင္သည့္ လွ်ပ္စစ္ နိယာမ တစ္ခုျဖစ္ေသာ Coulomb's law ကုိ ဆက္စပ္၍ လူ၏အခ်စ္ကုိ "ဆန္႔က်င္ဖတ္မွ ဆြဲငင္သည္" ဟု ခ်ဲထြန္ၾကသည္။ ၎အဆုိကုိ ၿပီးခဲ့ေသာ ရာစုႏွစ္ၾကာေအာင္ ေလ့လာခဲ့ၾကၿပီး ေနာက္ဆံုးတြင္ ၎မွာ မမွန္ပဲ လူတုိ႔သည္ အႀကိဳက္တူရာသာ ေရြးခ်ယ္ေလ့ရွိၾကသည္။ သုိ႔ေသာ္ ဆန္႔က်င္ဖတ္ကုိ လုိလားေသာ အရာတစ္ခုမွာ ကုိယ္ခံအား စနစ္ျဖစ္ၿပီး မ်ဳိးမတူသူတုိ႔ ေပါင္းစပ္လွ်င္ ခုခံအား ပုိ၍ ေကာင္းေလသည္။ [6]
ယဥ္ေက်းမႈ အျမင္
ျမန္မာ

ျမန္မာတုိ႔သည္ အခ်စ္ကုိ အလြန္ တန္ဖုိးထားၾကၿပီး ေနာက္ဆံုးတြင္ သက္ဆံုးတုိင္ အတူတကြ ေပါင္းသင္ရန္ ရည္ရြယ္သည္။ ျမန္မာတုိ႔သည္ အခ်စ္ကုိ ဝင္ခံဖြင့္ဟဝန္ခံရာတြင္ အခ်ိန္ယူ စဥ္းစားေလ့ရွိၿပီး အခ်ိန္ၾကာျမင့္စြာလည္း ခ်စ္ၾကသည္။ သံုးႏွစ္သံုးမုိး ခ်စ္ခြင့္ရရန္ေစာင့္ဆိုင္းႏိူင္သည္ ဟု ဂုဏ္ယူတတ္ၾကသည္။ ခုျမင္ခုႀကိဳက္ ဆုိေသာ အခ်စ္ကုိ လက္ခံၾကေသာ္လည္း အခုတစ္ေယာက္ ေနာက္တစ္ေယာက္ကား မေျပာင္းလဲတတ္ၾကေပ။ ျမန္မာတုိ႔၏ အခ်စ္သည္ ၾကင္နာေသာ သေဘာကုိ ေဆာင္ၿပီး လိင္ဆႏၵကုိ အခ်စ္တြင္ မေဖၚထုတ္ၾကေပ။

အခ်စ္ႀကီးသူတုိ႔ကုိ ျမန္မာတုိ႔သည္ ကိႏၷရာ ေမာင္ႏံွ ႏွင့္ တင္စားၾကသည္။
ဘာသာေရး ရွဴေဒါင့္
ခရစ္ယာန္

ခရစ္ယာန္ တုိ႔တြင္ အခ်စ္မွာ ဘုရား (God) မွ ဆင္းသက္လာသည္။ ခရစ္ယာန္ တုိ႔သည္ Gospel of Mark chapter 12, verses 28-34 ဆုိထားသည့္ အတုိင္း

Love God with all your heart, mind, and strength and Love your neighbor as yourself are the two most important things in life

ဘုရားကုိ အသည္းႏွလံုး၊ စိတ္ ႏွင့္ ရွိသမွ် ခြန္အားတုိ႔ 'အစြမ္းကုန္ ခ်စ္ျခင္း ႏွင့္ သူတပါးတုိ႔အား မိမိကုိယ္ကဲ့သုိ႔ ခ်စ္ျခင္းသည္ ဘဝတြင္ အေရးႀကီးဆံုး ျဖစ္သည္

ဟု ယံုၾကည္ၾကသည္။
ဗုဒၶဘာသာ

ဗုဒၶဘာသာတြင္ ကာမ သည္ ခံစားမႈ ျဖစ္ၿပီး အခ်စ္ကုိ ကာမတဏွာ ဟု ေခၚသည္။ ၄င္းအခ်စ္သည္ အတၱ ျဖစ္ေသာေၾကာင့္ နိဗၺာန္ သုိ႔ေရာက္ရာ လမ္းအတြက္ အတားအဆီး ျဖစ္သည္။ သုိ႔ေသာ္ ကရုဏာ ေခၚ ၾကင္နာျခင္း မွာ အျခားသူမ်ား၏ ဒုကၡေဝဒနာ ခံစားရျခင္းမ်ား ကုိ သက္သာေစၿပီး နိဗၺာန္ ေရာက္ရန္ လုိအပ္ေသာ ဉာဏ္ပညာ တစ္ခုျဖစ္သည္။

ေမတၱာ သည္ ျမင့္ျမတ္ေသာ အခ်စ္ျဖစ္သည္။ ၎အခ်စ္သည္ မေျပာင္းလဲေသာ သေဘာရွိၿပီး အနစ္နာခံျခင္းမ်ား ပါဝင္သည္။ ေမတၱာသည္ သာမန္ အခ်စ္ႏွင့္ ကြာျခားၿပီး မိမိအတြက္ ျဖစ္ေသာ စြဲလမ္းျခင္း ႏွင့္ လိင္ကိစၥ မပါဝင္ေပ။ တနည္းအားျဖင့္ ဗုဒၶဘာသာဝင္တုိ႔သည္ မိမိေကာင္းစားေရးထက္ သူတပါးေကာင္းစားေရးကုိ အားေပးသည္။ (saitunsein )

17.11.2009 malaysia shan new year

ဘာသာတရား [1] ကမၻာ့ ဘာသာႀကီးမ်ား ပ်ံ႕ႏွ႔ံမႈ

   
ဘာသာတရား (Religion) ကမာၻ႔သမိုင္းတြင္ အေရးၾကီးေသာ အခန္းက႑တစ္ရပ္အေနျဖင့္ ပညာေရးဆိုင္ရာေလ့လာမႈ၌ ဘာသာတရားဟူေသာ ေ၀ါဟာရကို၊ တစ္နည္းအားျဖင္ Religion ဟူေသာ အဂၤလိပ္စကားလံုး၏ အဓိပၸာယ္ကို ရႈေထာင့္အေထြေထြမွ ေတြးျမင္သံုးသပ္ႏိုင္ေပသည္။   ဘာသာတရားဟူသည္ နာမ္ပိုင္းဆိုင္ရာ အေတြ႕အၾကံဳပုိင္းျဖစ္ပါသည္။ အယူ၀ါဒေရးရာ ေလ့လာဆန္းစစ္ခ်က္သီအိုလိုဂ်ီ သို႔မဟုတ္ တတ္သိလိမၼာသူ ပညာရွင္တို႔၏ အယူ၀ါဒ ပံုေဖာ္မူတစ္ရပ္ဟူ၍လည္း ရႈျမင္ၾကေပသည္။ ဘာသာတရားဟူသည္ လူမႈကိုယ္က်င့္တရား၏ ျမစ္ဖ်ားခံရာ ပဓာနအရင္းအျမစ္ျဖစ္သကဲ့သို႔ လူ႔ေဘာင္ေလာကအတြက္ ကုိယ္က်င့္သိကၡာ      စည္းမ်ဥ္းမ်ား၏ အေျခခံအုတ္ျမစ္လည္းျဖစ္သည္။ လူ႔ယဥ္ေက်းမႈ၏ ပဓာန အေရးၾကီးေသာ အခန္းက႑တစ္ရပ္ျဖစ္သည္မွာ ထင္ရွားလွေပသည္။

* 1 ဘာသာတရား အစ ကိုးကြယ္မႈက
* 2 ဖြင့္ဆိုခ်က္မ်ား
* 3 ျခားနားခ်က္
* 4 ရည္ညႊန္းကိုးကား

ကမာၻေလာကမွလူအမ်ားသည္ ကမာၻဦးကာလမွစ၍ ေရာဂါအသြယ္သြယ္ အႏ ၱရာယ္အမ်ဳိးမ်ဳိး ေဘးဆိုးကပ္ဆိုး အတန္တန္တို႔ကို ရင္ဆိုင္ေတြ႔ၾကံဳ ခံစားခဲ့ၾကရသည္။ ယခု ရင္ဆိုင္ေနၾကရ၍ ေနာင္လည္း ရင္ဆုိင္ေနၾကရဦးမည္ျဖစ္သည္။ ထို ေရာဂါအသြယ္သြယ္ အႏ ၱရာယ္အမ်ဳိးမ်ဳိး ေဘးဆိုးကပ္ဆိုး အတန္တန္တို႔ကို ေတြ႔ၾကံဳၾကရေသာအခါ ေဘးအႏၱရာယ္တို႔မွ ကာကြယ္ ေစာင့္ေရွာက္ႏိုင္မည့္ ပုဂၢိဳလ္ကို ေမွ်ာ္လင့္ခဲ့ၾကသည္။ ရွာေဖြခဲ့ၾကသည္။ ကိုးကြယ္ရာအျဖစ္ အသိအမွတ္ျပဳလိုခဲ့ၾကသည္။ ယင္းသို႔ျဖင့္ ျမစ္မ်ား၊ ေခ်ာင္းမ်ား၊ သစ္ပင္ေတာေတာင္မ်ားသည္ လူတို႔၏ ကိုးကြယ္ရာအျဖစ္သို႔ ေရာက္ခဲ့ၾကရသည္။ အသိဥာဏ္ မဖြံ႕ၿဖိဳးေသးေသာ ကမာၻဦးကာလ လူသားမ်ားသည္ ျမစ္ကို နတ္ဘုရားအျဖစ္ ထင္မွတ္ခဲ့ၾကသည္။ ျမစ္သည္ ေသာက္စရာေရကိုလည္း ေပးသည္။ သစ္ပင္သီးႏွံကိုလည္း ျဖစ္ထြန္းေစသည္။ ေရထဲမွ စားစရာ သားငါးကိုလည္း ရသည္။ ဤသို႔ လူတို႔၏ အက်ဳိးစီးပြား ျဖစ္ထြန္းေစသလို တစ္ခါတရံတြင္ ျမစ္ေရမ်ားလွ်ံတက္၍ လူတို႔စိုက္ပ်ဳိးထားေသာ သီးႏွံပင္မ်ား၊ လယ္ယာစိုက္ခင္းမ်ား၊ ကၽြဲႏြားတိရစၧာန္မ်ားကို ဖ်က္ဆီးပစ္တတ္သည္။ လူတို႔၏အသက္စည္းစိမ္ ခ်မ္းသာမ်ားကို ေခ်မႈန္းပစ္တတ္သည္။ လူတို႔အား အက်ဳိးျပဳျခင္း၊ ဖ်က္ဆီးျခင္း ႏွစ္မ်ဳိးကို ျပဳတတ္ေသာေၾကာင့္ ျမစ္ကိုပင္ ဖန္ဆင္းရွင္အျဖစ္ ထင္မွတ္လာခဲ့ၾကသည္။ ထိုျမစ္၌ မ်က္စိႏွင့္မျမင္ႏိုင္ေသာ တန္ခိုးရွင္နတ္ဘုရား ရွိမည္ဟု ယံုၾကည္လာၾကေတာ့သည္။

လူတို႔၏ေကာင္းက်ဳိး ဆိုးက်ိဳးကို မ်က္စိႏွင့္ မျမင္ရေသာ ထိုနတ္ဘုရားက စီရင္ဖန္တီးေနသည္ဟု ခံယူခဲ့ၾကသည္။ ထို႔အတူ မီး၊ ေရ၊ ေလ တို႔ကို၎ သစ္ပင္ေတာေတာင္မ်ားကို၎ ယံုၾကည္မွတ္ထင္ကာ ကိုးကြယ္ခဲ့ၾကသည္။ မီး၊ ေရ၊ ေလ အဆင့္မွ မီးနတ္၊ ေရနတ္၊ ေလနတ္ စသည္ျဖင့္ တစ္ဆင့္တက္၍ ယံုၾကည္လက္ခံၾကျပန္သည္။ မ်က္စိႏွင့္ မျမင္ႏိုင္သည့္ မ်ားျပားလွေသာ နတ္မ်ားကိုလည္း မွန္းဆကိုးကြယ္ခဲ့ၾကသည္။ စိုး႐ိမ္ေၾကာက္လန္႔မႈ၊ ေမွ်ာ္လင့္အားကိုးမႈ တို႔ကို အေျခခံ၍ မ်က္ရမ္း မွန္းဆမႈ အေနမ်ဳိးျဖင့္ အစပ်ဳိးခဲ့သည္။ ကာလၾကာေသာအခါ စဥ္းစားဆင္ျခင္တတ္ေသာ ဥာဏ္ျဖင့္ယွဥ္ေသာ ကိုးကြယ္မႈကို ပို၍ ႏွစ္သက္ၾကေလသည္။ ဆင္ျခင္တံုတရားႏွင့္ သံုးသပ္ဆင္ျခင္၍ ကိုးကြယ္လာခဲ့ၾကသည္။ လက္ေတြ႕မ်က္ျမင္ဘ၀ ေလာက္ကိုသာ မၾကည့္ေတာ့ဘဲ အနာဂတ္ဘ၀ကိုလည္း ပတ္၀န္းက်င္ သဘာ၀ ျဖစ္ရပ္မ်ား၏ ေစ့ေဆာ္မႈေၾကာင့္ ႐ႈျမင္သံုးသပ္လာခဲ့ဲၾကသည္။ ၿငိမ္းခ်မ္းမႈကို တကယ္ေပးႏိုင္သည့္ အစြမ္းသတၱိ ရွိမရွိကိုလည္း အကဲျဖတ္ခဲ့ၾက၏။ ဤသို႔ျဖင့္ ကိုးကြယ္မႈ သမိုင္းေၾကာင္းသည္ ေျပာင္းလဲလာသည္။ ကိုးကြယ္မႈမ်ားသည္ ေဒသတစ္ခုႏွင့္ တစ္ခု မတူၾကေတာ့ဘဲ ဘာသာတရားအျဖစ္ ေျပာင္းလဲလာသည္။
[ျပင္ဆင္ရန္​] ဖြင့္ဆိုခ်က္မ်ား

ဘာသာတရား၏ သဘာ၀ႏွင့္ အဓိပၸာယ္ကို ပညာရွင္တို႔သည္လည္း မိမိတို႔ စရိုက္၀သီအတိုင္း အမ်ိဳးအမ်ိဴး ရႈျမင္ၾကသကဲ့သို႔ ျခားနားမ်ားျပားေသာ ထင္ေၾကးမ်ားကိုလည္း ေပးၾကေလသည္။ အယ္လ္ဒပ္စ္ ဟပ္စေလ (Aldous Huxley) ၏ အဆိုအရ ဘာသာတရားဟူသည္ အဓိကအားျဖင့္ ပညာေရးစနစ္တစ္ခုျဖစ္ျပီး ယင္းျဖင့္ လူသားတို႔သည္ မိမိတို႔၏ ကိုယ္ရည္ကိုယ္ေသြးေပၚတြင္လည္းေကာင္း၊ မိမိတို႔လႈပ္ရွားက်င္လည္ေနရေသာ လူမႈအဖြဲ႔အစည္းေပၚတြင္လည္းေကာင္း လိုလားႏွစ္သက္အပ္ေသာ အေျပာင္းအလဲမ်ား ပိုင္ဆိုင္ရရွိေစရန္ မိမိတို႔ကိုယ္ကို ပထမေလ့က်င့္ႏိုင္သည္။ ဒုတိယအဆင့္တြင္ သိျမင္မွတ္သားမူဆိုင္ရာ သတိစြမ္းရည္ကို ျမွင့္တင္ႏိုင္ျပီး၊ ဤသို႔ျဖင့္ ေနထိုင္ရာ သဘာ၀စၾကၤာ၀ဠာႏွင့္ သူတို႔အၾကား ကူးလူးဆက္ဆံမႈမ်ား၏ လံုေလာက္ျပည့္စံုမႈကို တည္ေဆာက္ဖန္တီးႏိုင္ေပသည္။

ေဒါက္တာရာဓ ခရစ္ရွနန္ (Dr.Radhakrishnan) ကဲ့သို႔ ေခတ္သစ္အိႏိၵယ အေတြးအေခၚရွင္မ်ားက `ဘာသာတရားဟူသည္ လိုက္နာက်င့္သံုးမႈဆိုင္ရာ က်မ္းစာအစုအေ၀းကို ေခၚဆိုျခင္းမဟုတ္ဘဲ စိတ္ပိုင္းဆိုင္ရာ အေတြ႕အၾကံဳတစ္ရပ္သာျဖစ္သည္´ဟု ဖြင့္ဆို တင္ျပၾက၏။ သူတို႔ဆိုလိုေသာ ဘာသာေရးအေတြ႕အၾကံဳဟူသည္လည္း `လူႏွင့္နတ္၀ိညာဥ္တို႔၏ ပူးကပ္တည္ရွိမႈ´အား သိျမင္ နားလည္မႈအေပၚ အေျခခံသည္ဟု ဆို၏။ စာေရးဆရာၾကီး အိပ္ခ်္ ဂ်ီ၀ဲလ္ (H. G. Wells) ကလည္း `ဘာသာတရားဟူသည္ ကြ်ႏ္ုပ္တို႔၏ စာရိတၱက်င့္၀တ္ကို အဆံုးအျဖတ္ေပးေသာ ပညာေရးဗဟိုခ်က္မျဖစ္သည္ဟု ဆို၏။ ဂ်ာမန္ဒႆနပညာရွင္ ကန္႔ (Kant) ၏ အဆိုအရ `ဘာသာတရားဟူသည္ ေသြဖည္၍မရေသာ၊ မမွိတ္မသုန္ လက္ခံက်င့္သုံးရမည္ျဖစ္ေသာ ဥပေဒတရားမ်ားကဲ့သို႔ ကြ်ႏ္ုပ္တို႔၏ ကိုယ္က်င့္တရားဆိုင္ရာ စည္းမ်ဥ္းမ်ားကို နာလည္လက္ခံမႈတစ္ရပ္ျဖစ္သည္´ဟူလို။

ဗုဒၶေဂါတမ၏ ဘာသာတရားကို ဘ၀ေနထိုင္မႈလမ္းစဥ္တစ္ရပ္အျဖစ္ အဓိပၸာယ္ဖြင့္ဆိုခ်က္မွာ `မေကာင္းမႈဟူသမွ်ကို ေရွာင္က်ဥ္ျခင္း၊ ကုသိုလ္ေကာင္းမႈမ်ားကို ပြားမ်ားေအာင္ အားထုတ္ျပီး ဘ၀ကို ပ်ိဳးေထာင္ျမွင့္တင္ျခင္း ႏွင့္ ကိေလသာ အညစ္အေၾကးမွ ကင္းေ၀းေစလ်က္ ျမင့္ျမတ္ျဖဴစင္ေစေသာ စိတ္ႏွလံုးကို အစဥ္ထိန္းသိမ္းျခင္း´ (ဓမၼပဒ၊ ၁၈၃) ဟူ၍ျဖစ္သည္။
[ျပင္ဆင္ရန္​] ျခားနားခ်က္

ကြ်ႏ္ုပ္တို႔၏ ရည္ရြယ္ခ်က္မ်ားအတြက္ ဘာသာတရား၏ အဓိပၸာယ္ကို အလြန္က်ယ္ျပန္႔စြာဖြင့္ဆိုႏိုင္ရကား ဘာသာတရားဟူသည္ စာရိတၱက်င့္၀တ္ႏွင့္ ေတြေခၚေျမာ္ျမင္မႈဆိုင္ရာ ဆံုးမၾသ၀ါဒမ်ား၏ သိုေအာင္းခိုမွီးရာ ပဓာနကိုယ္ထည္ျဖစ္ျပီး၊ ထိုကဲ့သို႔ေသာ အဆံုးအမမ်ားကို ယံုၾကည္မႈသဒၶါတရားျဖင့္ လိုက္နာက်င့္သံုးျခင္းျဖစ္ေပသည္။ ဤအဓိပၸာယ္ရႈေထာင့္မွ ၾကည့္လွ်င္ ဗုဒၶ၏အဆံုးအမကို ဘာသာတရားဟု ေခၚေ၀ၚသတ္မွတ္ႏိုင္ေပရာသည္။ သို႔ရာတြင္ ဗုဒၶဘာသာသည္ ယခင္ျပဆိုခဲ့ေသာ အေထြေထြေယဘုယ် ဖြင့္ဆိုခ်က္မ်ားႏွင့္ကား တိတိပပ မကုိက္ညီလွေခ်။ အေၾကာင္းမူကား ဗုဒၶဘာသာသည္ အျခားေသာ ဘာသာအယူ၀ါဒမ်ားႏွင့္ မ်ားစြာေသာ ခံယူခ်က္တို႔တြင္ တူညီမႈ မရွိေသာေၾကာင့္ျဖစ္သည္။

ႏ်ဴးကလီယား

ႏ်ဴးကလီယား

ျမန္မာႏိူင္ငံရွိ အဝါေရာင္ကိတ္မုန္႔ ထုတ္လုပ္ႏိူင္ေသာ သတၱဳတြင္းမ်ားျပေျမပံု

ႏ်ဴးကလီယား(ႏ်ဴကလီယ)ဗံုးလုပ္ရန္အတြက္ ယူေရနီယမ္သတၱဳကို အသံုးျပဳသည္။ သို႔ေသာ္ သာမန္႐ိုး႐ိုး ယူေရနီယမ္ကို အသံုးျပဳ၍မရေပ။ ‘အိုင္ဆိုတုပ္’ ဟုေခၚေသာ ေရဒီယိုဓာတ္ႂကြမ်ဳိးကြဲမ်ားထဲမွ တစ္မ်ဳိးကိုသာ အသံုးျပဳရသည္။ ယူေရနီယမ္သည္ ျဒပ္စင္အမွတ္စဥ္ (၉၂) ျဖစ္ေသာေၾကာင့္ ၎အဏုျမဴထဲမွာ ပရိုတြန္(၉၂) လံုး၊ အီလက္ထရြန္ (၉၂) လံုးပါရွိသည္။ ယူေရနီယမ္ အိုင္ဆိုတုပ္ေတြထဲတြင္ သဘာဝအတိုင္း ေျမႀကီးထဲမွ အမ်ားဆံုး တူးေဖာ္ရရွိသည္မွာ ယူေရနီယမ္ ၂၃၈ (န်ဴထရြန္ ၁၄၆ လံုး) ျဖစ္ၿပီး သဘာ၀ယူေရနီယမ္ စုစုေပါင္း၏(၉၉.၂၈၄) ရာခိုင္ႏႈန္းပါရွိသည္။ ယူေရနီယမ္ ၂၃၅ (ႏ်ဴထရြန္ ၁၄၃ လံုး) သည္ သဘာဝသတၱဳ႐ိုင္းထဲတြင္ (၀.၇၁၁) ရာခိုင္ႏႈန္းသာ ပါဝင္ပါသည္္။ ယူေရနီယမ္(၂၃၅) ျဖစ္ျဖစ္ ယူေရနီယမ္(၂၃၈) ျဖစ္ျဖစ္ ယူေရနီယမ္မွန္ရင္ သတၱဳ႐ိုင္းေတြသည္လည္း ေရဒီယိုဓာတ္ႂကြသည့္အတြက္ သတၱဳတြင္းတူးအလုပ္သမားမ်ား၊ သယ္ယူပို႔ေဆာင္ကိုင္တြယ္ရေသာအလုပ္သမားမ်ား၊ စစ္သည္မ်ားအတြက္ အႏၲရာယ္ႀကီးမားလွပါသည္။
အဝါေရာင္ကိတ္မုန္႔ထုတ္လုပ္သည့္ စက္ရံုပံုစံငယ္

ႏ်ဴးကလီယားဗံုးလုပ္သည့္အခါ ယူေရနီယမ္ (၂၃၅) ကို သံုးရပါသည္။ သို႔မဟုတ္ ယူေရနီယမ္ (၂၃၈)ကို ပလူတုိနီယမ္ျဖစ္ေအာင္ ေျပာင္းလဲၿပီး သံုးႏိုင္ပါသည္။ (ဟီ႐ိုးရွီးမားၿမိဳ႕တြင္ က်ဲခ်ခဲ့ေသာ ႏ်ဴးကလီယားဗံုးသည္ ယူေရနီယမ္ (၂၃၅)ျဖင့္ လုပ္ထားျခင္း ျဖစ္ၿပီး နဂါစကီတြင္ က်ဲခ်ေသာ ႏ်ဴးကလီယားဗံုးသည္ ပလူတိုနီယမ္ျဖင့္ ျပဳလုပ္ျခင္းျဖစ္ပါသည္။) သို႔ေသာ္ ဒီဒုတိယနည္းအတြက္ ပလူတုိနီယမ္ကုိ အဏုျမဴဓာတ္ေပါင္းဖိုျဖင့္သာ ထုတ္လုပ္ရသျဖင့္ ပိုမိုခက္ခဲၿပီး အဆင့္ျမင့္သကဲ့သို႔ တန္ဖိုးလည္းႀကီးပါသည္။ ထို႔ေၾကာင့္ ႏ်ဴးကလီယားဗံုးကို ေစ်းႏံႈးသက္သာစြာျဖင့္ ထုတ္လုပ္လိုၾကသည့္ နည္းပညာအဆင့္နိမ့္ ဖြံ႔ၿဖိဳးဆဲ တိုင္းျပည္မ်ားအေနျဖင့္ ကနဦးအျဖစ္ ယူေရနီယမ္ (၂၃၅) မွတဆင့္ ႏ်ဴးကလီယားဗံုးကို အဓိကထုတ္လုပ္ၿပီး တခ်ိန္တည္းတြင္ ပလူတိုနီယမ္ကိုလည္း ျပဳလုပ္ႏိုင္ေအာင္ အဏုျမဴဓာတ္ေပါင္းဖို တည္ေဆာက္ရန္အတြက္ ႀကိဳးစားရပါသည္။
အဝါေရာင္ကိတ္မုန္႔

ထို႔ေၾကာင့္ အဏုျမဴဓာတ္ေပါင္းဖို တည္ေဆာက္ဖို႔ျဖစ္ေစ၊ အဏုျမဴဗံုးလုပ္ဖို႔ျဖစ္ေစ အစကနဦးအေနျဖင့္ ယူေရနီယမ္ (၂၃၅) ထုတ္လုပ္ရန္ ဦးစြာႀကိဳးပမ္းရမွာျဖစ္ပါသည္္။ သဘာဝသတၱဳ႐ိုင္းထဲမွ အခ်ဳိးအစားအလြန္နည္းပါးစြာပါေသာ ယူေရနီယမ္ (၂၃၅) ကို စုယူႏိုင္ရန္အတြက္ နည္းလမ္းအမ်ဳိးမ်ဳိးရွိသည့္အနက္မွ အထိေရာက္ဆံုး၊အသံုးအမ်ားဆံုးႏွင့္ စရိတ္အသက္သာဆံုးနည္းမွာ ဗဟိုဆြဲအားစက္မ်ားကိုအသံုးျပဳျခင္းဘဲ ျဖစ္ပါသည္။ ဗဟိုဆြဲအား Centrifuge ၏ သေဘာတရားမွာ ေရႊက်င္ရာတြင္ အေလးဆမတူသည့္ သဲေတြ၊ေက်ာက္မ်ားမွ ေရႊကို စေကာဝိုင္း ဝိုင္းၿပီး ခြဲထုတ္ရသလိုပင္ျဖစ္သည္။
ဗဟိုဆြဲအားစက္

ေဆး႐ံုမ်ားတြင္ ေသြးစစ္ရာ ေသြးထဲတြင္ပါ၀င္ေသာ အမႈန္အမႊားအမ်ဳိးမ်ဳိးကို ခြဲျခားႏိုင္ရန္ ဖန္ႁပြန္မ်ားအတြင္းထည့္ၿပီး ဗဟိုဆြဲအားစက္ထဲ ထည့္လွည့္ရပါသည္။ အေလးဆ အားျဖင့္ အနည္းငယ္(၁.၂၆ ရာခိုင္ႏႈန္း) သာကြာသည့္ (၂၃၈) ႏွင့္ (၂၃၅) ႏွစ္မ်ဳိးေရာေနျခင္းကို လက္ျဖင့္စေကာဝိုင္းသည္ထက္ အဆေပါင္းမ်ားစြာျမန္သည့္ စက္ျဖင့္ ေမႊ႔လိုက္သည္။ထိုအခါ ပိုေပါ့ေသာ(၂၃၅) က အေပၚ သို႔မဟုတ္ အလယ္တြင္ ေပၚတက္ကာစုစည္းပါသည္။ သဘာဝသတၱဳမႈန္မ်ားအနက္မွ (၀.၇) ရာခုိင္ႏႈန္းသာပါသည့္ (၂၃၅) ကို မ်ားမ်ားရရွိႏိုင္ေစရန္ ယူေရနီယမ္ဓာတ္ေငြ႔တို႔ကို ဆလင္ဒါ ႁပြန္လံုးရွည္ႀကီးအတြင္းသို႔ထည့္ၿပီး လွည့္လိုက္ေသာအခါ (၂၃၈) က ႁပြန္လံုးေဘးနံရံတြင္ ကပ္ၿပီး (၂၃၅) မ်ားကမူ အလယ္တြင္ လာေရာက္စုစည္းပါသည္။ အလယ္တြင္ စုေနသည့္ (၂၃၅) မ်ားကို ပိုက္မ်ားျဖင့္ စုပ္ထုတ္ၿပီး ေနာက္ထပ္ ႁပြန္လံုးရွည္မ်ားထဲသို႔ပို႕လႊတ္ကာ ဗဟိုဆြဲအားနည္းျဖင့္ ထပ္ခါထပ္ခါ စစ္ထုတ္စုယူရပါသည္။ အဏုျမဴဓာတ္ေပါင္းဖုိမ်ားတြင္ အသုံးျပဳရန္ (၂၃၅) ငါးရာခုိင္ႏႈန္းခန္႔အထိ ျဖစ္လာရင္ သုံးလုိ႔ရၿပီး အဏုျမဴလက္နက္ ထုတ္လုပ္ဖုိ႔ဆုိရင္ေတာ့ (၂၃၅) ကုိးဆယ္ရာခုိင္ႏႈန္းေက်ာ္အထိ သန္႔စင္ဖုိ႔လုိတဲ့အတြက္ ဗဟုိဆြဲအား ဆလင္ဒါ ႁပြန္လုံးရွည္ ေထာင္ႏွင့္ခ်ီ လုိပါသည္။ ထို႔ေၾကာင့္ ဗဟိုဆြဲအားစက္႐ံုမ်ားတြင္ ႁပြန္လံုးရွည္ႀကီးမ်ား ေထာင္ႏွင္႔ခ်ီ တပ္ဆင္ထားရသည့္ အတြက္ သိသာျမင္သာေလာက္ေအာင္ထင္ရွားေသာ စက္႐ံုႀကီးမ်ားကို မျဖစ္မေန တည္ေဆာက္ရပါသည္။ ထိုဗဟိုဆြဲအားစက္႐ံု မရွိပဲႏွင့္ အဏုျမဴဗံုးတစ္လံုးအား မည္သို႔မွ် မထုတ္လုပ္ႏိုင္ေပ။

ထိုသို႔ထုတ္လုပ္ႏိုင္ရန္အတြက္ ပထမဆံုးအဆင့္အေနျဖင့္ သတၱဳတြင္းမ်ားမွ တူးေဖာ္ရယူလာသည့္ ယူေရနီယမ္ေျမသားအ႐ိုင္းကို ႀကိတ္ခြဲၿပီး ဓာတုေဗဒနည္းပညာျဖင့္ သန္႔စင္အရည္ေဖ်ာ္ အေျခာက္ခံလိုက္သည့္အခါ ‘အဝါေရာင္ကိတ္မုန္႔’ Yellow Cake ဟုလူသိမ်ားသည့္ ဒုတိယဆင့္ သတၱဳ႐ိုင္းျဖစ္လာပါသည္။ ၄င္းအား ေနာက္တစ္ၾကိမ္ အက္ဆစ္၊ ဇဝက္သာ၊ ဟုိက္ၿဒိဳဂ်င္၊ ေအာက္ဆီဂ်င္တို႔ျဖင့္ အဆင့္ဆင့္ ဓာတ္ျပဳေစၿပီးလွ်င္ ေနာက္ဆံုး၌ ယူေရနီယမ္ဟက္ဆာဖလို႐ိုဒ္ဓာတ္ေငြ႔ ရလာပါသည္။။ ထိုယူေရနီယမ္ ဓာတ္ေငြ႔အား အထက္တြင္ ေဖာ္ျပခဲ့သည့္ ဗဟိုဆြဲအားႁပြန္လံုးမ်ားအတြင္းသို႔ထည့္ၿပီး ‘က်င္’ ယူရျခင္းျဖစ္သည္။
[ျပင္ဆင္ရန္​] ႏ်ဴးကလီယား လက္နက္
ဂ်ပန္ႏုိင္ငံ နာဂါဆာကီ ႏ်ဴကလီးယာဗံုး ေပါက္ကြဲရာမွ ျဖစ္ေပၚလာေသာ မႈိပံု တိမ္တုိက္

ႏ်ဴးကလီယား လက္နက္ သည္ ေဖာက္ခြဲေရး ကရိယာ တစ္ခုျဖစ္ၿပီး ၄င္း၏ စြမ္းအင္ကုိ ျဖဴးရွင္း သုိ႔မဟုတ္ ျဖဴးရွင္း ႏွင့္ ဖစ္ရွင္း ေပါင္းျခင္းတုိ႔မွ ျဖစ္ေပၚေသာ ႏ်ဴးကလီယား ဓာတ္ျပဳျခင္း မွရွိသည္။ ၄င္းႏွစ္ခုစလံုးေသာ ဓာတ္ျပဳျခင္းမ်ားသည္ အဆမတန္ ရွိေသာ္ စြမ္းအင္မ်ားကုိ အလြန္ေသးငယ္ေသာ အရာဝတၳဳမွ ထြက္ေပၚလာၿပီး ကီလုိဂရမ္ တစ္ေထာင္မွ်သာရွိေသာ ေခတ္ေပၚ ႏ်ဴးကလီယား လက္နက္သည္ သာမန္ အလြန္ျပင္းထန္ေသာ ေဖာက္ခြဲေရး ပစၥည္း တစ္ဗီလီရမ္ ကီလုိဂရမ္ ႏွင့္ညီမွ်သည္။ ေသးငယ္ေသာ ႏ်ဴးကလီယား လက္နက္ ကရိယာပင္ျဖစ္ပါေစ၊ သာမန္ ဗံုးထက္ အဆေပါင္းမ်ားစြာ ျပင္းထန္ၿပီး ၿမိဳ႕တစ္ၿမိဳ႕ကုိ ေကာင္းစြာ ဖ်က္ဆီးႏုိင္သည္။ ထုိေၾကာင့္ ႏ်ဴးကလီယား လက္နက္ ကုိ အလံုးစံု ဖ်က္သံုးေရး လက္နက္ (weapons of mass destruction) ဟုေခၚၿပီး ၄င္း၏ အသံုးျပဳမႈကုိ ထိန္းခ်ဴပ္ထားကာ ႏုိင္ငံတကာ ေပၚလစီ မ်ားတြင္ အဓိက အျငင္းပြားရာျဖစ္သည္။
Retrieved from "http://wikimyanmar.co.cc/wiki/index.php?title=%E1%82%8F%E1%80%BA%E1%80%B4%E1%80%B8%E1%80%80%E1%80%9C%E1%80%AE%E1%80%9A%E1%80%AC%E1%80%B8"
Categories: ဓာတုေဗဒ | ႐ူပေဗဒ