Pageshttp://www.mediafire.com/file/q0xk7cd1oh3f02r/%E1%80%9B%E1%80%90%E1%80%94%E1%80%AC%E1%80%9E%E1

Monday, July 5, 2010

အေမရိကန္ လြတ္လပ္ေရးေန႔ ၂၃၄ ႏွစ္ေျမာက္ ႏုိင္ငံတ၀န္း က်င္းပ


တနဂၤေႏြ, 04 ဇူလိုင္ 2010

Massachusetts.ၿပည္နယ္ Boston.ၿမိဳ႔မွာလည္း တၿခားၿမဳ႔ိလိုဘဲး ၿမိဳ႔လယ္လြတ္လပ္ေရးကြင္းၿပင္မွာ လူေထာင္ေပါင္းမ်ားစြာထြက္လာၿပီး လြတ္လပ္ေရးရဲ႔အရသာကို အနားယူအပန္ေၿဖၾကပါတယ္
<စာဖတ္ၿပီးရင္ က်ေနာ္ကိုယ္တိုင္ သြားေရာက္ရိုက္ကူးထားတဲ႔ဓါတ္ပံုေလးေတြ ေအာက္မွာ ၾကည္႔ၾကရေအာင္ေနာ္>
(က်ေနာ္တို႔ ၿမန္မာနိဳင္ငံသားေတြလည္း လြတ္လပ္ေရးရဲ႔အရသာကို အၿမန္ရရွိ႔ခံစားၾကပါေစလို႔ဆု႔ေတာင္းမိပါေတာ႔တယ္ )
အေမရိကန္ႏုိင္ငံက ၂၃၄ ႏွစ္ေျမာက္ လြတ္လပ္ေရးေန႔ အထိမ္းအမွတ္အျဖစ္ အလွျပ လွည့္လည္ပြဲေတြ၊ မီး႐ႉးမီးပန္းပြဲေတြ၊ အသားကင္ပြဲေတြနဲ႔ ႏုိင္ငံတ၀န္းမွာ ဆင္ႏႊဲေနၾကပါတယ္။
ေတာ္လွန္ေရးတရပ္ ဆင္ႏႊဲၿပီး ကိုလုိနီနယ္ ၁၃ နယ္ဟာ ၿဗိတိန္ႏုိင္ငံကေန ၁၇၇၆ ခုႏွစ္မွာ လြတ္လပ္ေရး ေၾကညာခဲ့တာ ျဖစ္ပါတယ္။ ဇူလုိင္လ ၄ ရက္ေန႔ လြတ္လပ္ေရးေန႔ဟာ အဲဒီ ေၾကညာခဲ့တဲ့ေန႔ပဲ ျဖစ္ပါတယ္။
အေမရိကန္ႏုိင္ငံရဲ႕ အေမြအႏွစ္ အမ်ဳိးမ်ဳိးကုိ ျပသမယ့္ ၀ါရွင္တန္ၿမိဳ႕ေတာ္ ေနရွင္နယ္ ေမာလ္ (National Mall) လို႔ေခၚတဲ့ ကြင္းျပင္မွာ လူ ေထာင္ေပါင္းမ်ားစြာတုိ႔ဟာ လြတ္လပ္ေရးပြဲကုိ လာေရာက္ ဆင္ႏႊဲေနၾကပါတယ္။ လြတ္လပ္ေရးပြဲေတာ္ အလွျပ ခ်ီတက္ပြဲလည္း ၀ါရွင္တန္မွာ က်င္းပခဲ့ပါတယ္။
ဒီပြဲေတာ္မွာပဲ လြတ္လပ္ေရး ေၾကညာစာတမ္းပုံစံကို ခ်ထားၿပီး လူအမ်ားအေနနဲ႔ လြတ္လပ္ေရး ဖခင္ႀကီးေတြ လက္မွတ္ထုိးသလို လက္မွတ္ ေရးထုိးႏုိင္ေအာင္လည္း စီစဥ္ထားပါတယ္။
မုိင္အနည္းငယ္ ကြာေ၀းတဲ့ ေမာင့္တ္ ဗာႏြန္ (Mount Vernon) မွာေတာ့ ေတာ္လွန္ေရးစစ္ပြဲကို ဦးေဆာင္ခဲ့တဲ့သူ ေဂ်ာ့ခ်္ ၀ါရွင္တန္ (George Washington) ရဲ႕ အိမ္ရွိရာ အရပ္မွာ ျမႇဳပ္ႏွံထားတဲ့ သူ႔အုတ္ဂူမွာ လြမ္းသူ႔ပန္းေခြခ်တဲ့ ပြဲကိုလည္း က်င္းပခဲ့ၾကပါတယ္။
အေမရိကန္ကို ေရႊ႕ေျပာင္း လာေရာက္ေနထုိင္ၾကတဲ့သူ ၁၀၀ ကို ႏုိင္ငံသားအျဖစ္ အသိအမွတ္ျပဳတဲ့ ပြဲတရပ္ကုိလည္း အဲဒီမွာပဲ က်င္းပခဲ့ၾကပါတယ္။ ညပုိင္းမွာေတာ့ မီး႐ႉးမီးပန္း ပစ္လႊတ္တဲ့ပြဲေတြက ၀ါရွင္တန္ၿမိဳ႕ေတာ္၊ နယူးေယာက္ခ္နဲ႔ ေလာ့စ္အိန္ဂ်လိစ္ၿမိဳ႕ေတြရဲ႕ ေကာင္းကင္မွာ ထိန္လင္းေနပါတယ္။



 
 

Blogger


ေလာကဇာတ္ခံု ၊ ဤလူ့ဘံု၌
မ်ိဳးစံုကၾက ၊မာန္မာနႏွင့္

ငါကရာဇာ ၊ ငါဟာသူေဌး ၊ ငါပေဂးဟု

ငါေသြးတက္ၾကြ ၊လူ့ဗာလတို့ မ်ားလွျဖာျဖာ

အ၀ိဇၨာႏွင့္ ၊ တဏွာဘီလူး ၊ အေမွာင့္ပူး၍

က်ဴးက်ဴးေက်ာ္ေက်ာ္ ၊ ဂုဏ္ကိုေဖၚလွ်က္

ေမာ္ေမာ္ ေမာက္ေမာက္ ၊ ငါတစ္ေယာက္သာ

မိုးေအာက္တစ္လႊား ၊ ေရႊကိုယ္လားဟု

ထင္မွားမလြဲ ၊ သို့စဥ္စြဲလည္း ...........

ဇာတ္ပြဲျပီးက ၊ ေျပဖံုးခ်ေသာ္

သုဘရာဇာ ၊ ေျမေအာက္မွာပင္

ဘာသာလူမ်ိဳး ၊ ခ်ိန္မထိုးပဲ

ပုတ္သိုးခႏၶာ ၊ ျမဳပ္ရရွာသည္

ဘယ္မွာ ငါဟု ရွိအံ့နည္း ...... ။
.....